Over de drie, grote doelen:
‘Nul uitstoot, nul files en nul verkeersdoden is ons streven. Realistisch? Het is onze ambitie. We doen er alles aan om het zo ver mogelijk terug te dringen. We zijn daarin altijd afhankelijk van andere partners – wat het lastig maakt, maar ook voor breed draagvlak zorgt. Het is voor ons de rode draad in alles wat we doen. Die drie doelen zijn voor de ANWB heel belangrijk.’
Over de missie:
‘Onze missie is zorgen dat iedereen met plezier en veilig onderweg kan gaan in een duurzame samenleving. Neem bijvoorbeeld ons streven naar nul verkeersdoden. We investeren in het omlaag brengen van dat aantal. Van verkeerseducatie op scholen tot ervoor zorgen dat de regering geld vrijmaakt om meer fietspaden aan te leggen – of ze veiliger te maken. Hetzelfde geldt voor ons filedoel. Files zullen er altijd blijven. Maar we kunnen er wel alles aan doen om ze te verminderen. Door hybride werken te stimuleren of ervoor ervoor zorgen dat er voldoende wordt geïnvesteerd in infrastructuur. Zo maken we het veiliger en prettiger om de weg op te gaan. Nul is moeilijk te halen, maar wel het meest ideale. En daar streven we naar.’
Over de vereniging:
‘ANWB is met vijf miljoen leden de grootste vereniging van Nederland. Opgericht in 1883 omdat mensen wilden fietsen, maar er geen fietspaden waren. Dus ging men zelf aan de slag. Ze regelden een stoomwals en zijn “gewoon” fietspaden gaan aanleggen. Zo actief zijn de leden nog steeds, het is het ANWB-gen. Ideeën uit de samenleving bereiken de ANWB meteen. Tegelijkertijd wil je de leden goed vertegenwoordigen. Waar is behoefte aan, hoe kunnen we van betekenis zijn? Via bondsraden en landelijke panels worden de leden geraadpleegd; over acties, maar ook over de nieuwe strategie. Zo hoort het bij een vereniging: leden geven er een klap op. Wat je in de buitenwereld ziet en hoort, is de stem van het ANWB-lid. Daar zijn we heel zuinig op.’
Over uitdagingen:
‘Toen ik begin 2020 bij de ANWB binnenkwam, had ik een “Alice in Wonderland-ervaring”. Iedere dag ontdekte ik iets nieuws. Mensen kennen ons van de Wegenwacht, maar we zitten ook in retail, reizen en verzekeren. Een traumahelikopter die je soms ziet landen? Van de ANWB. Mensen hebben geen idee wat wij allemaal doen, omdat het zo veel is. En dat krijg je onmogelijk allemaal tegelijkertijd uitgelegd.
We hadden een hoofdkantoor van waaruit wordt gecommuniceerd, maar we hebben ook “businesses” die campagnes maken. Zelf hoorde ik in de auto een keer drie campagnes van ons achter elkaar. Mensen gaan dat niet onthouden. Voor mij was dat het eerste punt om aan te werken toen ik binnenkwam. Regie. Één afzender. Focus! Dat er vanuit een business wordt gecommuniceerd; prima. Maar dan op productniveau. Onze grootste uitdaging is op een rijtje krijgen wie we zijn en hoe we dat kunnen vertellen. Hoe maken we duidelijk hoe relevant we zijn en dat we van betekenis kunnen zijn? Want dat is wat we willen: een vraag van een ANWB-lid beantwoorden, voordat-ie gesteld is.’
Over moeilijk bereikbare doelgroepen:
‘Ik denk dat de nieuwe generaties, zoals van mijn kinderen, veel meer bezig zijn met klimaat en milieu. Veel bewustere keuzes maken misschien wel. Hoe doe je het goede? Mijn kinderen inspireren mij hierin meer dan andersom. Maar als ik aan mijn dochter vraag wat zij belangrijk vindt als ze op vakantie gaat – dat de hele reis gecompenseerd is en duurzaam of goedkoop – dan kiest ze voor een laag budget. Logisch. Zeker op die leeftijd. Als je dat soort kennis hebt en het hen zelf laat zeggen – dus niet voor hen invult – weet je bijvoorbeeld aan welke knoppen je moet draaien om ook voor jongeren relevant te worden. We missen deze doelgroep in ons ledenbestand. We willen meer jongeren bereiken. En dan bij voorkeur niet omdat ze ons kennen via hun vader of oma, maar omdat ze weten dat wij iets voor hen kunnen betekenen. Als wij willen dat jongeren duurzaam op reis gaan, moeten we zorgen dat we dat kunnen aanbieden in combinatie met het juiste prijsniveau.’
Over influencers:
‘Ik vind dat je altijd zo plat en zuiver mogelijk moet communiceren: zonder te veel toeters en bellen. Influencers zijn leuk, maar moet je niet te vaak inzetten. Bovendien moeten ze duurzaam passen bij je merk. Soms heb je genoeg aan het vertellen van de feiten. We zetten ook onze eigen medewerkers en klanten in om ons verhaal te vertellen. De collega’s die bij de Wegenwacht werken, of juist mensen die iets hebben meegemaakt en in aanraking zijn geweest met onze traumahelikopter. We willen de echte verhalen van de ANWB vertellen.’
Over mobiliteit:
‘Mensen willen graag mobiel zijn. Het is net als bij KLM: mensen willen vliegen, dus probeer je dat zo duurzaam mogelijk te maken. Zo werkt het ook bij autorijden. Mensen willen autorijden, want het maakt ze mobiel. Sterker nog, mobiliteit draagt bij aan geluk. Wij willen dat gevoel vasthouden, maar wel door verstandig met mobiliteit om te gaan. Onze rol is om duurzame mogelijkheden aan te bieden. En als die er niet zijn, zorgen we ervoor dat ze er komen of dat we eraan bijdragen. Hybride werken bijvoorbeeld zit bij de ANWB al veel langer in de genen. Er wordt niet verwacht dat je je teamvergadering ’s ochtends op kantoor doet. Reis maar op een ander moment van de dag, zodat het gespreid kan. Dit soort oplossingen zijn belangrijk. Mensen willen reizen en mobiel zijn, maar wij moeten dit zo goed mogelijk faciliteren.’
Over betekenisvol zijn:
‘De grote truc is om de twee kanten van de ANWB – de commerciële kant en de vereniging – altijd bij elkaar te houden. Het is geen tegenstelling, maar een heel bijzondere combinatie. En die moeten we koesteren. De ANWB heeft heel mooie projecten, zoals “Automaatje”. Mensen kunnen zich aanmelden als vrijwilliger om iemand die niet meer zo mobiel is ergens naartoe te brengen. Of “Streetwise”, dat ervoor zorgt dat basisschoolleerlingen wegwijs worden in het verkeer. Kleinschalig en dicht bij de mens. Dat soort projecten in combinatie met grote datagedreven campagnes, en de impact en het bereik dat we daarmee kunnen hebben, maakt de ANWB heel bijzonder.’
